Een Herinnering en een Nieuw Begin

Het is vandaag 3 oktober. Tien jaar. Een decennium dat voorbij lijkt te zijn gevlogen, en toch staat de herinnering voor velen van ons gegrift in het geheugen, zo scherp als de dag van gisteren.

Het was 4u. in de nacht, in 2015, toen de vlammen ons oude, vertrouwde clubhuis verslonden. Een allesvernietigende brand die niet alleen een gebouw, maar voor velen een tweede huis in de as legde. De schok, het ongeloof en het verdriet van die nacht zijn nooit helemaal weggeëbd. Vandaag staan we hier even stil bij die ramp. We herdenken wat we verloren, en eren de gezamenlijke schrik van toen.

Maar kijk eens wat er, temidden van de rook en de sintels, ontkiemde. Kijk naar de kracht die daaruit voortkwam. Wat zijn we ontzettend trots. Trots op iedereen die er toen was en op iedereen die er nu is. Trots op de veerkracht van onze groep en op de overweldigende stroom van hulp uit de hele gemeenschap. Iedereen zette de schouders eronder, zonder aarzelen. We gingen door, vastberaden en verenigd.

En toen, als een wonder van daadkracht en solidariteit, verrees ons nieuwe pand. In mei 2016, amper zeven maanden na de brand, stond er niet zomaar een gebouw. Het was een schitterend, hyperfunctioneel en modern onderkomen, ‘sleutel-op-de-deur’ aan ons overgedragen. Het werd meer dan een vervanging; het werd een symbool van onze veerkracht en een springplank naar de toekomst.

Vandaag herdenken we het verleden met een weemoedige glimlach, wetend dat de vonk van onze scoutinggeest nooit is gedoofd. Sterker nog, hij is opgeblazen tot een heldere vlam die ons nieuwe clubhuis verwarmt en verlicht. We kijken vol moed en vertrouwen vooruit, klaar om samen nieuwe avonturen te beleven op het water, in dit prachtige clubhuis dat zoveel meer is dan een paar muren en een dak. Het is het tastbare bewijs dat we, samen, alles aankunnen.